De Rust Roest, ook wel de Munnekezijlster Molen genoemd, is in 1856 als koren- en pelmolen gebouwd. Het pelwerk is reeds lang verdwenen, maar diverse details van het pelwerk zijn nog in de molen te herkennen. In 1930 bracht een windhoos veel schade toe aan de molen. Zo brak het gevlucht af en ook veel delen van het binnenwerk werden gekraakt. Na het herstel functioneerde de molen weer naar behoren. In 1961 dreigde de molen te worden gesloopt, maar dit gevaar kon worden afgewend. In 1998 en 1999 werd de molen grondig gerestaureerd. Hierbij werden onder meer het wiekenkruis, het gaande werk, de vloeren en de stelling onder handen genomen.
De molen bezit twee koppels maalstenen, één op de steenzolder van de molen die met windkracht kan worden aangedreven en een exemplaar op de begane grond die door middel van een dieselmotor in bedrijf kan worden gesteld. De dieselmotor staat in een fraai schuurtje dat tegen de oostkant van de molen is aangebouwd. Het wiekenkruis heeft roeden met een lengte van ruim 19 meter die zijn voorzien van het fokwieksysteem met remkleppen en zeilen.
Vrijwillig molenaars Jan Ellens en Henk Agema en molenaar i.o. Jolanda Veening stellen de molen regelmatig in bedrijf.
